නොස්ටැල්ජික් සිතුවිලි

  ඇඹිලිපිටිය රත්නපුර මහා මාර්ගයේ, කහවත්ත, පනාවැන්න, ගොඩගම අනුපිලිවෙලින් පසු කරද්දී, වම්පසින් කිරිබත්ගල කඳුවැටිය, කිරිබත්කැටයක හැඩයෙන්, නීල-කොල පැහැයෙන් පෙනෙන්නට පටන් ගනී. ඒ දැක්ම, ගොඩගම 'ගම' පසුකර, බටලන්ද කන්ද මුදුනට එද්දී වම් පස පස්කණ්ඩියක වැසී අතුරුදන් වෙයි. එතැන සිට පැල්මඩුල්ල නගරය දක්වාම ඇත්තේ සීඝ් ‍ ර බෑවුම් සහිත වංගු පෙලකි. මේ දෙනවක් ගං නිම්නයේ, පැල්මඩුල්ලේ අපේ රාජ් ‍ යයේ කඩදොරයි. එහි මුවවිටදීම දකුණු පස අහසේ ඉහල ඈතින්, කුට්ටාපිටිය කන්ද පෙනෙන්නට පටන්ගනී. කුට්ටාපිටිය කන්ද, පෙනුමෙන් නම් කිරිබත්ගලට වඩා මිටිය, ඒත් ඇත්තටම සුළු වශයෙන් උසය. දෙනවක් ගං නිම්නයේ, ගංගාව පෙනෙන නොපෙනෙන මානයක රැඳෙන සොඳුරු ගන්කන්ද විදු පියසේදී සමාජ අධ් ‍ යයනය පාඩමට අප උගත්තේ එහෙමය. ඒ දැනට වසර තිස් එකකට පෙරය. මම බටලන්ද කන්ද මුදුනේ සිට පැල්මඩුල්ල දෙසට ‍ රිය පදවමින් පල්ලම බසිමි. කුට්ටාපිටිය කන්දේ කිරිඳි ඇල්ල පෙනී නොපෙනී යයි. ආදරණීය ගන්කන්ද විදු මාතාව ඇත්තේ කිරිඳි ඇල්ලට ඉදිරියෙන් වූ කඳු මුවාවකය. පාසලට කිරිඳි ඇල්ල නොපෙනේ. කිරිඳි ඇල්ල අසලටද පාසල නොපෙනේ. අප පාසල් යන සමයේ, ඇතැම් තද වැසි සමයක, කිරිඳි ඇල්ලේ හෝ හෝ හ

ගඩුවෙක් ලෙස සලකන පූසෙකි මා ඇවිද යන මඟ පසෙක තාප්පයක් මත මුණිවත රකින සුදු කළු සිරුරේ අලු පැහැති දුහුවිලිය රැවුල් ගස් පිලිස්සුනු ලකුණුය. අඩවන් ය ඇස් කඩ තොළුය කන් පෙති වල්ගයේ ඉතිරිව ඇත්තේ අඟල් හතරක පමණ කොටහකි ඇතැම් වැසි දිනයක තෙත පාන් මෙන් හැකිලී සිටින සීතල නත්තලේ බෝලයක් සේ ලෝම පුම්බන "ඤාව්" වත් කියන්නෙම නැති, "සේ සේ" කියා අඬගසන කල ඉඳ හිට විසිකරන මාරි විස්කෝතුවක් කටින් රැගෙන තාප්පයෙන් පැන අතුරුදන් වන උඩඟුකම! මම රවුමින් රවුමට යමි මා සිටින මහල් නිවෙස වට කණුවක ගැටගැසූ සුනඛයෙකු මෙන් මගේ වපසරිය සීමා සහිතය උදේ අට රෑ අට සති අන්ත රෑ සාද අලස සුවයෙන් විසු කලක් මතකයට නගාගත නොහැක බලලෙකු වන්නට සිතෙයි මට ජීවන බර පොදිය හිසින් බිම තමා ඇස් අඩවන්ව තාප්ප කණ්ඩියක සිටින කැමති විට ගස්සන ඤාව් වත් නොකියා හිතුනොත් නැඟිට යන 2024.5.28

 88 වසරේ අප පාසලට ඇතුල් වන විට , නාගරික කිහිප දෙනා හැර අන් සියල්ලෝම දුරබැහැරින් පැමිණිය අය වූහ. පස් වන වසර විභාගය එකල පැවතියේ සයවන වසරේ නිසා , පාසලට සිසුන් ඇතුලත් කරගන්නේ ඇතුලත්වීමේ විභාගයකිනි. මම ඉන් නව වැනියා වී ගන්කන්දයට තේරී , ඊට පසු වසරේ ශිෂ්‍යත්ව විභාගයෙන් අසමත් වීමි. ගානක්වත් නැත. ඉන්පසු එක විභාගයක් හෝ අසමත් නොවන්නට බරට සිතට ගත්තෙමි. එකල මා උගත් හිරමඩගම මෛත්‍රිය මහා විද්‍යාලයේ සිට සය වසරට ගන්කන්දයට ඇතුලත් වූ එකම සිසුවා මමයි. ගන්කන්දයට සිසුන් එන මාවත් ප්‍රධාන වශයෙන් තුනකි. බලංගොඩ සිට පැල්මඩුල්ල , රත්නපුර සිට පැල්මඩුල්ල , මාදම්පේ දෙස සිට පැල්මඩුල්ල ඒ මාවත් තුනයි. රත්නපුර පාරේ මැදක් හරියේ , එනම් ලෙල්ලෝපිටියේ සිට ලමුන් පිරිසක් රත්නපුර දෙසට යති. ඕපනායක පමණ සිට බලංගොඩ මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයට යන ලමුන්ද සිටිත්. ඒ අතින් ගන්කන්දයට වැඩිම සිසුන් පිරිසක් එන්නේ කහවත්ත දෙස සිටය. ඒ පාර මාදම්පේ හන්දියෙන් බෙදී එක අත්තක් රක්වානටත් , අනිත් අත්ත ගොඩකවෙල හරහා ඇඹිලිපිටිය දෙසටත් විහිදී යයි. ගන්කන්දේ වපසරිය මේ පරිදිය. ලෙල්ලෝපිටියේ සිට පැල්මඩුල්ලට මාර්ගස්ථ දුර කිලෝමීටර 8 කි. බලංගොඩ සිට 30 කි. රක්වානේ ස