නොස්ටැල්ජික් සිතුවිලි

  ඉල් මහේ අනවරත වැහි කෝඩයක් හමාගොස් නතරව , දහවල් ඉර , තරමක් සෞම්‍යව අහසේ පාව ආවේය. වැස්සක් ඇදහැලුණු බවට දෙස් දුන්නේ තවමත් තෙත බරිත පොළොව , තුරුපත් මත රැදුණු දිය බිඳු සහ සිසිල් වා තලයයි. වැස්සෙන් පිබිදුණු සියත්හු , දහවල් කල වුව සක්‍රීයව ප්‍රීති නාද පවත්වමින් සිටියහ. කාලය ගෙවී ගියේ සුපුරුදු ලෙසිනි. අනුත්තරාට සිහි එලඹෙන විට , ඇය සිටියේ උසැති කුඹුක් ගසක මුදුනේය. ඈ සිටියේ අති දිගු නින්දකින් අවදිවන්නාක් වැනි , නින්දත් නොනින්දත් අතර අවිනිශ්චිත තත්ත්වයකිනි ; අවදි වූ විට සැණින් අමතකව යන සුන්දර සිහින දකිමිනි ; සිතෙහි ඇතුලටම ඇරුණු , බාහිර ලොව ගැන හාංකවිසියක අවධානයක් නොමැති තත්ත්වයකිනි. ඇතුලාන්තයටම හැරුණු මනස , බාහිර ලොවත් සමඟ බැඳුනේ දිගු කාලයක් ගනිමිනි. එය මොහොතක්ද , හෝරාවක්ද , වරුවක්ද , දිනයක්ද , දින ගනනක්ද යන්න අනුත්තරාට නිනව්වක් නොවීය. දිගු කාලයක් ගත වූ බව , ඇයට අසිහියෙන් මෙන් වැටහුණි. කුරුළු බිජුවක , මව් කිරිල්ලගේ උණුසුම මැද මෝරන සිඟිති පැටවකු මෙන් ඇය පරිණත වෙමින් , වැඩෙමින් සිටියාය. ඒ පරිණතිය අවසානයේ කෙමෙන් කෙමෙන් ඇය පියවි ලොවට පිවිසියාය. එක්වරම ඇයට ඇති වූයේ තදබල විමතියක් හා භීතියකි. ඇ

මහ රෝහල චතුරශ්‍රයේ ඊ.ඩබ්ලිව් පෙරේරා මාවත හිමිදිරි උදෑසන පාළුය. කොහෙන්දෝ යකඩ කටකින් තවමත් ගලායන පිරිත් ස්වරය , තොරතෝංචියක් නොමැතිව කෑ කොස්සන් ගසන කාක්කන්ගේ හඬින් තරමක් යටපත්ව ගොසිනි. නගර සභාවේ කුණු ලොරියක් අවට ඇති පලතුරු කඩවල කසල බැරල් එකතු කරන්නේ උදාසීනත්වයෙනි. කුණු ට්‍රැක්ටරය වටාද කපුටන් රොද බැඳගෙන සිටී. ඇතැම් වෙළෙන්දෙක් ප්ලාස්ටික් බෝතලයකින් කහ දියර ඉස කඩ ලෑල්ල සෝදන්නේ භක්තිමත්වය. දොඩම් ලෙලි වලින් ඉනූ දියත් , කහ වතුරත් එක්ව අපුල දනවන පල් ගඳකින් යුතු දියපාරක් නෝරිස් ඇල දක්වා ගලා බසියි. ලේ , වකුගඩු , බෙහෙත් වෙළදාම් කරන කාක්කන් තවමත් පාර පුරා වසා නොමැත. බාහිර රෝගී අංශය අසල පාර දෙපස දිගු පෝලිම් දෙකකි. උඩින් පල්ලෙන් එල්ලා ගත් කලිසමක්ද , පාට සේදුන , පොඩි වුන ටීශර්ටයක්ද , බුබුළු බාටා දෙකකින්ද සැරසුණ තරුණයෙක් ගඩොල්බාග සෙල්ෆෝනයක්ද රැගෙන මේ මාවතෙහි ඉක්මන් ගමනින් යනු පෙනේ. ඔහුගේ දෑස් , රතුය ; තඩිස්සිය. හිසකෙස් අවුල්ය. මුහුණේ විශ්මයක , දුකක මෙන්ම කලකිරීමකද ලක්ෂණ ඇත. හේ නමින් ප්‍රසන්නය. මේ වසර දෙදහසේ එක් හිමිදිරි පාන්දර මොහොතකි. ප්‍රසන්නගේ මේ ගමන්ට හේතුව , පැයකට පමණ පෙර , ඔහුගේ දුරකථනයට ලැබු